خدا را شکر،

که این توانایی را دارم،

همزمان دین و زندگی بخوانم،

به دلتنگی هایم رسیدگی کنم،

به همراه اول فحش بدهم،

اخبار انتخابات را دنبال کنم،

نگران خیلی چیز ها باشم،

به خاطرات گوشه و کنار کتاب اجازه ندهم میان جمله های کتابم نفوذ کنند،

به قیچی و اینکه الان دارد چه کار می کند فکر کنم،

بی صبرانه منتظر رد صلاحیت "بعضی ها" باشم،

و همه ی این کارها و خودم را به خدا بسپارم...

و خدا را شکر،

که یک خدایی دارم....

می دونی... زندگی توی این دنیا کار سختیه، ولی نترس خدا مثل زمانی که پیشش بودی هوای هممون رو داره....

.

.

.

.

.

پ.ن: بعضی کار ها را آدم نباید بکند! نه اینکه بد باشد ها! ولی نباید بکند! برای همین است که هر چند وقت یکدفعه کامپیوترم قاطی میکند....